Gdy patrzysz na nią,

Gdy wzdychasz do niej,

Kiedy łyk upijesz

Gardziołko nią przemyjesz,

Bo każdy wie, że jest to przecież

Ambrozja boska.

A po łyku..

Od razu męskość twa wzrosła.

I w oczach innych przybierasz na sile,

Choć krótko trwa ta wzniosła chwila,

Wiesz! Że zaraz załapiesz bakcyla.

Kiedy kończy się ten wspaniały moment,

Kiedy ciecz ta boska omija przełyk

I w kiszkach kończy swą podróż krótką,

Ta nieśmiała świętoszka.

Nagle! Rozgrzewa bebechy

I miło na sercu się robi wtedy

A na twarzy kwitną uśmiechy.