po pustych gnam ulicach i strzałę trzymam w ręku

a ludzie z okien patrzą i cieszą się widokiem

to Amor mieszka we mnie choć pewnie brak mu wdzięku

a oni w szkło wtuleni zerkają chciwym okiem

gdy słaniam się w zmęczeniu i padam twarzą w bruk

wychodzą ludzie z domów i tworzą krąg nade mną

a śmiech ich się odbija i siłą ścina z nóg

powraca jak bumerang uderza spycha w ciemność