Autor: Beata Wołoszyn (estera:)
Muzyka: Andrzej Wiśniewski
Aranżacja i akompaniament: Krzysztof Naklicki
Wykonanie: Sandra Jakubowiak

Bardzo ciekawy pomysł, jeśli chodzi o koncept wiersza. Niecodzienne zestawienie wieczerzy z życia i miłości. Wykonanie też ciekawe, akordeonista super. Wokalistka mogłaby wymawiać cienka a nie cieńka, ale to zupełnie poboczny wątek. Pozdrawiam autorkę, jak widać piękne piosenki z tej twórczości powstają.

Rewelacyjny tekst, rewelacyjny śpiew... Dziekuję za tę przyjemność i pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję za zainteresowanie, komentarze i pozdrowienia, które (te ostatnie) z radością odwzajemniam. Proszę nie zrażać się tą makabreską, to typowy kabaretowy numer. Zawsze miałam wiele podziwu dla artyzmu mistrza Jeremiego Przybory, który nierzadko makabryczne scenki "przemycał" w swoich bardzo subtelnych, lekkich, acz bardzo inteligentnych i dowcipnych tekstach. Ech...niedościgniony ideał. Ale "uszy do góry, dziecko", jak mawiała moja Babcia :)

Jak to pozory mylą! Na zdjęciu ładna, miła, ciepła, a tu taka sadystka. (Żartuję, że sadystka.) Bardzo mi się podoba. Świetny kabaretowy numer!

Jest tu sporo do poprawienia, ale przecież nikt nie jest od razu Marylą Rodowicz.Sam mam podobny numer, który wykonuję na rodzinnych imprezach, ale po spożyciu.

to smutne, że bawisz się dobrze tylko po spożyciu :(

Makabreska "Modliszka współczesna" w swoich kontekstach chrześcijańskich jest również (bo tych innych odczytań zawsze musi być więcej) jest RÓWNIEŻ jakąś kolejną /dla świętego zjadanego/ "ostatnią wieczerzą"

aureolę twą porwę bo cienka
i za kółkiem pobiegną dzieciaki
z górki prosto na twoje baki

Liryczna "ja" - to drapieżna "rozmodlona" ona, która miłosny akt kończy odgryzaniem ukochanej głowy swego oblubieńca. Filozoficznie obraz dotyka dużo szerszej przestrzeni, w której wszelką podobnie dziką miłość kończy zawsze zabijanie, a jej/dzikiej tej miłości zwierciadłem znana wszystkim kochankom świata fraza "zjadłbym ciebie - tak cię kocham!"