ożywa w czerwieni płaszcza

srebrny lis i

gardło ściśnięte łoskotem spadających sekund otula

bieg rzeki odwraca

matki głosem

adela

prostotą słońca namaszczona kra skruszona

krzykiem pustych dłoni oniemiała

wraca do żywych

sybir pożera matkę

szpiclowi śnią się ruble