przegapiłam ten moment

na linii horyzontu klucz dawno się rozpłynął

znak że jesień już blisko

podeszła do moich drzwi

jeszcze wczoraj dojrzała zieleń

dziś przez czerwień przechodzi w brązy

nie zasmucają bardziej nagie drzewa

też mają swój surowy urok

zbieram ostatnie jabłka dokładnie

układam w koszyku rumieńce z lata

by przedłużyć letnie słońce i deszcz co chłodził

zbyt mocno rozpalone ciało i myśli

dziś pogodzona ze zmianą barwy

połączoną z nicią babiego lata

zwalniam tempo swojego rytmu

jak przyroda uspokajam się

jesień wygładza mnie od środka