Nasze walizki powinny zmierzać w jednym kierunku,

Tak jak i nasze myśli, gdy zetknięci głowami przemierzamy krainy snów,

Nie czując obok bicia bliźniaczego serca i moje traci rytm,

Synteza z tęsknotą o wpół do trzeciej kawy napędza lęki i spowalnia oddech,

Co wieczór zamykam oczy zmęczone wpatrywaniem się w otaczającą mnie pustkę,

Czując jak pustka wpatruje się we mnie,

Oby tylko nie zgłodniała i nie pożarła mnie,

Ma na mnie ochotę – coraz częściej szepcze mi to do ucha…