paru wierszy zaćmień

psa co zdechł z podkulonym ogonem

dziurawych liści listów do matki

kota co został i nie chciał odejść

wyziębionej nocy na drodze

ciszy między nami

odkurzacza co połknął złote serduszko

kurzu jak mech wyrzuconych kwiatów

myśli jak dzieci ułożonych do snu

przekonań za które porzuciłem samotność

skończonego czasu pogaszonych świateł

twoich niebieskich oczu

których nie potrafi zamknąć

ospały wieczór