senne słońce wyciąga ramiona

zaraz zacznie wspinaczkę na szczyty

budzi ptaki nim dzień się dokona

i błękitem szarości przesyci

poruszenie wśród liści na drzewach

chociaż wiatr jeszcze drzemie gdzieś w lesie

to skowronek poranną pieśń śpiewa

wdzięczne echo muzyką poniesie

nad polami mgła wisi zdumiona

że po nocy już tylko wspomnienie

teraz ciepłu się oprzeć nie zdoła

powolutku opada i rzednie

łąki mokre i srebrne od rosy

łez ciemności przed świtu nastaniem

nim je ciepło na dobre przepłoszy

diamentami się mienią na trawie

tak się zawsze wybudza nieśpiesznie

zwykły dzień chociaż magii w nim tyle

potem cudnie dojrzewa i blednie

chcę jak w kadrze zatrzymać te chwile