miłość zaplatana najczęściej 

w wieczorne bzy słowiczeniem 

przytulona letnim nocnym niebem 

postrzelonym ze źdźbeł traw  

w migotanie gwiazd 

na gorących oddechach 

niosąc z echem esencję chwil 

ulotna z poranną rosą 

bezsłowne dzielenie serca od ust 

w treści na dłoniach  

w spojrzeniach bardziej syte 

być po prostu we krwi 

powietrze i chleb i tabletki na ból 

trwała skała pod dom 

przeszywa dreszczem przypływ  

tajemnicy wkraczającej w zmysły 

pośród nieprzystających sterylnych sal 

ciepło rozkwita od łzy 

od pierwszego dotyku 

przyćmiewając uniesienie gwiazd 

kiedy prawdziwie staje się ciałem 

i bezbronnym płaczem domaga się mleka 

2015.11.05