Zatem życzę pięknej pogody i " wędrówek" z plecakiem, tej jedynej ciepłej dłoni...a co transakcji...czas pokaże:) Pozdrawiam z podobaniem:)

Pięknie, romantycznie i niepatetycznie.

Na tej siatce koc utworzony z -nie wiem co to jest-babie lato czy ze śniegu,jest jakimś dopełnieniem,dzieci wierzą,ze siatka czy ogrodzenie może zmarznąć,i wiedzą więcej,ponieważ na budownictwie uczono mnie,że ten materiał poddawany mrozom-oddziałuje na swoją strukturę i rozciąga się i kurczy.

Zwyczajność w niezwyczajnej formie. Mnie też wieczorem jest więcej, a nocą wychodzę poza kontury, rozmywam się w mroku. Pięknie powiedziane, wyszeptane.

U Ciebie, jak zawsze, nietuzinkowo :)

Tkanką wiersza są luźne impresje, jakie niesie ze sobą wieczór - i zapadająca noc. Liryczne "ja" nie ma ni wieku, ni płci, ni narodowości, ni wyznania.

Uniwersalna ponad miejscem i czasem poezja z przekazem "plecak pełen zachodów /słońca, ale też bieganiny/ czeka na przyszłość /jutro/"

Plecak - to ideogram bezdomności

Tytułowe roztargnienie - to stan świadomości medytującego tułacza