Przejdź do komentarzyCzłowiek - Polska
Tekst 4 z 29 ze zbioru: Wrocławskie spotkania
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2011-08-06
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń5156

Człowiek - Polska

(Julian Ursyn Niemcewicz)


Ile to już lat minęło - myślicielu,

Adiutancie naczelnika insurekcji,

Więźniu pietropawłowskiej kaźni,

Nieustanny wędrowcze - uznany poeto,

Jak na koźle upiornie skrzypiącej kolaski,

Z notatnikiem pękatym od nadmiaru wieści,

Przybyłeś opisać moje polskie miasto?

Nie poznajesz? To Rynek zacny dostojnością,

Upokorzony wielokroć narodów dziejami,

Iluminujący dzisiaj światłami nadziei.

I ratusz, co wieże onego wyniosłe,

A we wnętrzach strudzeni pilni koncypiści

Beznamiętnie wodzili gęsimi piórami.

Powędrujmy teraz ulicą Kuźniczą

Do uczelni, gdzie ongiś z żakowską pokorą

Chłonąłeś mądrości profesora Steffena.

Zajdźmy też na Piasek i na Ostrów Tumski,

W pamięci których tłoczno od historii,

I do kościoła świętego Krzyża, gdzie słuchałeś

Wytwornego prostotą polskiego kazania,

A potem do dumnej katedry Jana Chrzciciela

Podziwiać, jak wówczas, dzieła znanych mistrzów.

Może wreszcie dopiszesz w Śpiewach historycznych

Łokietka, jak wymierzał swój gniew biskupowi.

  Spis treści zbioru
Komentarze (3)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
wychodzisz na prostą :)
avatar
Zawsze chadzałem prostymi drogami, więc nie rozumiem intencji...
avatar
Znowu zawitała do nas poezja wysokich lotów! Ten wiersz, to piękny monolog liryczny skierowany do Juliana Ursyna Niemcewicza. Jest to też swoisty dokument, mówiący o związku tego wielkiego Polaka z Wrocławiem. Trzeba niezwykłych umiejętności, żeby poprzez poezję przekazać tyle szczegółowych informacji.
Jestem zauroczona wyrażeniem "wytworna prostota". Gratuluję!
© 2010-2016 by Creative Media
×