Ciągle gnębią mnie putania:
- Czy poetą się jest, czy się bywa?
- Czy się musi mieć wenę twórczą i natchnienie?
- Czy tylko pióro i atrament?
Proszę o odpowiedż.

Odpowiedź na te pytanie nie może być jednoznaczna, jako że każdy człowiek jest inny. Punktem wyjścia na pewno musi być choćby odrobina talentu, wrażliwości, ale ważna jest też wiedza i doświadczenie. A cała reszta to już wnikliwa obserwacja rzeczywistości, głęboka analiza i refleksja oraz niemal tytaniczna praca. Nie jestem zwolennikiem istnienia weny twórczej, ale są na pewno momenty, kiedy człowiekowi nic się nie chce, nawet myśleć, więc tym bardziej pisać. I wtedy nic nie powstanie. Jednocześnie są też sytuacje, kiedy pojawia się pewien niepokój twórczy, który wsparty odpowiednią motywacją może przynieść efekty. Ale są to tylko moje przemyślenia, dlatego nie muszą być prawdziwe i jednoznaczne.

Jarać konfabulując?Bez przesady,ale ja jestem za weną.Może dlatego,że jestem leniem twórczy,lubię bałagan twórczy i na pewno dlatego,że twórczości bez weny nie ma.

Poetą się bywa z powodu weny ale nie można się wyprzeć poezji,jako zawodu,kiedy wydaje się tomiki.Tak więc jest się niedzielnym człowiekiem,nie można usiąść i powiedzieć samej sobie-pracuję,piszę od 9-16.I to jest trudne.

Są poeci i "połeci"...
Tak to już życie
w życiu ludziom kleci.

PS. Sugerowałbym zmianę w 3. i 4. wersie:
"Choć wciąż o tym marzył,
nigdy nie zajarzył,"
("jarać" dla mnie oznacza - palić, "jarzyć" - zrozumieć". Chyba że jest też inne znaczenie tego słowa).

Są,poeci,którzy pracują i zarabiają,ale zawsze wychodzi na to,że uprawiają swój zawód nie dl pieniędzy tylko z wewnętrznej potrzeby.

Dzięki. Hardy, oczywiście masz rację. Nie jest to zwrot literacki, więc w każdym regionie, a nawet w każdej miejscowości, te same zwroty mogą być różnie pisane i interpretowane. Mnie chodziło jednak o to, że ów hybrydowy poeta nie jest w stanie zrozumieć tego, co wokół niego się dzieje. I mam nadzieję, że tak jest w rzeczywistości, czego dowodzi jego twórczość, ale z tego powodu nawet mu współczuję.

Trafny limeryk. ;)