zrezygnowałabym z pierwszego wersu.

Dla Luciany uśmiech:)

Przemyslane,albo zauważone,i zbyt pochopne.Ale ładne i ciche.

Dziękuję za komentarze, cieszą mnie.Chciałabym wiedzieć co masz na myśli, mówiąc" zbyt pochopne".

Znieruchomiała ręka,
w której usycha kwiat

(patrz końcówka)

to metafora śmierci poetki (patrz nagłówek)

Poetyckie malowanie słowem (patrz nagłówek zbioru) - jak malowanie pędzlem - zawsze jest mistyfikacją /odrealnieniem/ rzeczywistości. Na tym tle śmierć i Luciany, i uschniętego w jej dłoni kwiatu są tylko zwykłym takim sobie obrazkiem.

Miniatura w punkt trafiona