pomiędzy nami nic nie było 

tych parę kropli atramentu 

pomiętych kartek cichy szelest 

odległa prosta bez zakrętów 

czerwona fala drżących maków 

przykryła śmiałość grzesznych myśli 

unosząc słowa ponad łąkę 

czekała razem aż się przyśnisz 

pachnąca rosą rumiankową  

sperliłaś marzeń strumień złoty 

ja jeszcze latem ci wyćwierkam 

ja jeszcze wiosną powiem o tym 

o czym samotny kąkol marzy 

i jak stokrotki pachną rosą 

dlaczego maki ciszą sieją 

a wrzosy srebrzą letnią nocą 

i na nic myśli ciepły motek 

bo przecież wcale nas nie było 

w rymach zaklęcia i modlitwy 

w poezji łatwiej jest o miłość