kres dnia noc zbliża 

granicy nie stawia 

patrzy gasnącym słońcem 

mrok ziemi rozdaje 

cicho Bóg zbawia 

człowiekiem 

się staje 

w obrazie kształtów rozmytych 

kolorów mieszanych wieczorem 

dostrzegam cień kloszem okryty 

niełatwo odgadnąć istotę 

bez słów bez myśli  

bez wiersza 

i ciemność i jasność jej bliska 

milczenie i mowa w niej są 

to boskie stworzenie 

jak przystań 

jak prom