Z kolanami przewieszonymi

Przez drewnianą poręcz

Z ramionami czepiającymi się

Potrzaskanych ścian

Ktoś włazi na górę po przekątnej

A tam w niezdecydowanym

Rozbitym w szkła świetle

Nie widać prawie drogi

Jednak to właśnie tu

Mieszka siostra

Wśród starych belek

Szmat i kurzu

Od progu

Potrącając rozrzucone sprzęty

Wzdłuż niemożebnej skośnej

Ten ktoś nagle spada

Przy lustrze siedzi

Czesząc płowe włosy

W pięknej sukni

Taka młoda

I milczy

Nieobecna siostra

maj 1995