JESIEŃ

Jesień za oknem już od rana

tka z mżawki ciasną pajęczynę.

Liście drżąc z zimna zamawiają

słoneczne barwy. Tą kurtynę

mieniącą się żółciami złota,

ochrą i miedzią, czerwieniami,

pożyczą później burym trawom,

badylkom, co kiedyś kwiatami

były wonnymi. Teraz szare.

Na chwilę będą kolorowe.

Aż jesień rankiem szronem westchnie,

splątując je w nici lodowe.

Każdy listeczek, trawkę każdą

obdzierga w koło koronkami.

A nasza jesień? Cud miłości

uszyła srebrnymi nitkami.