Śmigus - dyngus

W korzeniach moich zawyły morale

Pod ciosem żaru piasek pustynią dzwoni

Błoto przywarło – pot formuje fale

Istotę moją łupiąc cierpieniem w skroni

Śmigus!  Ktoś zawoła:  że nie ta pora

Nowe święto urządzać w pątniczej drodze

A każde włókno dotyka pokora

Lilią zakwitam dzięki zacnej załodze

O Chwała Wam! Dostarczyciele wody!

Chociażby to w porę i czy też nie w porę

Wasze trudy przyniosły ziaren wschody

Pole otrzymało ożywioną zworę