`aby mi odstąpił jaskinię Machpela, którą ma na końcu pola swego` Czyli aby Abrahamowi, Efron odstąpił jaskinię Machpela, która poprzednio należała do Machpela, a którą ma Efron na końcu pola swego `Niech odstąpi mi ją za pełną cenę, abym miał własny grób wśród was` Czyli niech sprzeda Efron Abrahamowi jaskinię Machpela za pełną cenę jej wartości, aby Abraham miał swój własny grób, pośród plemienia Chetytów, przeklętych nieświadomych potomków Kanaana, syna Chama (Rdz.9,25) `Efron znajdował się między Chetytami: I odpowiedział Efron, Chetyta, Abrahamowi wobec Chetytów, wobec wszystkich, którzy wchodzili w bramę jego miasta, mówiąc: ` Czyli Efron był z plemienia Chetytów. I odpowiedział nieświadomy - przeklęty potomek Kanaana, syn Chama, Abrahamowi wobec plemienia Chetytów, wobec wszystkich swoich współplemieńców, którzy wchodzili w bramę Hebronu jego miasta - państwa, mówiąc: `Nie tak, panie mój, ale posłuchaj mnie: Daruje ci pole i jaskinię, która jest na nim;` Czyli mowa słów Efrona była negacją, bo nie tak, panie mój, ale Abraham ma posłuchać mowy słów Efrona. Świadomego wyróżnienia, bo daruje Abrahamowi księciu i prorokowi Bożemu, nie tylko jaskinię, którą ma na końcu pola swego, ale także pole. Ale nieświadomego, że jest przeklętym - nieświadomym potomkiem Kanaana, syna Chama `daruję ją tobie wobec współplemieńców moich` Czyli Efron Chetyta daruje jaskinię wraz z polem, Abrahamowi księciu i prorokowi Bożemu. Świadomy wyróżnienia wśród plemienia swego, z którego żaden nie był świadomym, że Abraham nie mógł pochować swojej zmarłej żony pośród przeklętych - nieświadomych potomków Kanaana, syna Chama ` Daruję ją tobie, pochowaj swą zmarłą !` Czyli Efron Chetyta daruje jaskinię Abrahamowi księciu i prorokowi Bożemu. By być wyróżnionym w śród plemienia swego, że w jaskini na końcu pola jego, pochowana będzie zmarła żona Abrahama księcia i proroka Bożego. Wtedy pokłonił się Abraham przed ludem tego kraju` Czyli wtedy Abraham złożył grzecznościowy ukłon plemieniu Chetytów osiedlonych w Hebronie w ziemi kanaanejskiej ( Rdz.23,9-12)