NIE DAJ SIĘ PROSIĆ 

tyle akwenów wokół a ty wciąż na haku 

może powtórzę grzeczniej pewnie na kotwicy 

przycumowany jakże pryszczatym powrozem 

nie tyle Franka Geni co własnej nerwicy 

płyń że - od czego wiosła? zanim się rozklei 

jeszcze poczciwy obraz podstarzałej łajby 

zajdę do portu boso pomachać chusteczką 

w europejskie niebo i niebiańskie gwiazdy 

komu kompleksy Gucia napaćkały w pąki  

tego już żadna wiosna bardziej nie rozwinie 

tyle akwenów mistrzu! nawet łzę uronię 

łzę najprawdziwiej słodką jeżeli odpłyniesz