Dobre pytanie;) dalej superego przejmuje kontrolę i większość z nas już w dorosłym życiu nie zaznaje szaleństwa...pozdrawiam:)

Dobre, tylko po temacie:) bo z kwiatka na kwiatek można bez gatek. A nie o to chodzi w tym tekście. Robić rzeczy szalone dla mnie to wychodzić poza ramy, jakie pisze mi status matki, kobiety po 40-stce, poważnej, może nie matrony, ale jednak poukładanej, bo tego wymagają ode mnie inni. W rzeczy samej, bo się nie znamy:), uczę się tego "szaleństwa" i czasem próbuję łamać schematy. Serdecznie:):):)

Ok. Ona chciała, może nie mogła, była zbyt słaba, by pozwolić swojemu "id" na działanie. "Ona" to niekoniecznie ja, bo jak wiadomo autor może pisać o doświadczeniach, potrzebach innych, tym innym udzielać głosu itd...

Chciała być szczęśliwa...
Podoba mi się ten obraz. Nie ma innego zakończenia poza tym pragnieniem. Tak też może być.
Przypomina mi film o Freudzie i Jungu z Keirą Knightley.

Pragnienia, zwłaszcza te trudne, czy najtrudniejsze do wysłowienia, ileż mogą dawać, poetom zwłaszcza, natchnienia...

Dziwne, że tak proste do spełnienia życzenia/pragnienia: zielone włosy, plucie bezkarne pestkami, turlanie się po rosie w czym Bóg dał, taniec do białego nieprzytomnego rana itd. wymagają dzisiaj podpórki w osobie samego Freuda... Nasze Prababki to wszystko robiły w tamtych kuriozalnych czasach z nikim niczego nie konsultując!

Trafnie pochwycone signum temporis: usprawiedliwianie usprawiedliwionego.

to dobrze,ktoś zapyta ile ma lat?mimo że mam swoje-czasem zdarza mi się skakać po łózku:-)