Tekst 14 z 32 ze zbioru: ja
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz biały |
| Data dodania | 2018-03-24 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 1492 |

ostatnio często chorujesz
już nie mam o to pretensji
wybitnie piękne motyle
są najbardziej delikatne
patrzysz na mnie coraz smutniej
chociaż rzadziej się kłócimy
cisza stała się rozmową
nie chcę mówić o głupotach
no bo co mam ci powiedzieć
skoro znów na wiosnę spadł śnieg
nie przestanę o tym myśleć
powiem szczerze że się boję
gdy niemęsko spływają łzy
uczucia mam proste jak wiersz
może nie najwyższych lotów
nie zachwycą masy ludzi
ale autor chce katharsis
i jednej przespanej nocy
znasz mnie chyba aż za dobrze
mimo wszystko się uśmiecham
jak znów gryziesz lekko w szyję
mówisz że co noc przychodzi
aurę trzeba długo wietrzyć








oceny: bezbłędne / znakomite
Bo ów, co nie kocha, nie ma ani od kogo, ani dokąd, ani po co, ani z kim w sercu odchodzić. Nie kochając obumierasz.