Ogień cierpienia

Cierpienie kreśli drogę do ogniska

W płomieniach tych bliższy jest Bóg

Nowe wezwanie  do serca się wciska

Do nagłej ucieczki  z błędnych dróg

Nie lustruj bezradnie wyblakłym wzrokiem

Nie trzymaj się dymu uparcie

Odwaga z wiarą perliście lśni z wiekiem

To już czas pomyśleć o porcie

Zegar tikając z każdą chwilą czeka

Aż ból rozedrze szatę ducha

Po wernisażach złych spływa łza z oka

W prawdzie szczerej niebo się kocha

Bochen pokory wypieka cierpienie

Wyzwala ze zła - dobro tworzy

Z amfory bożej przynosi promienie

Znak chwały z kwiatów w raj ułoży