jestem kobietą

najogólniej stara Ewa z przestrzeni

niewidzialności

na granicy wyobraźni oczekuję rzeczy

niezwykłych

niech jeszcze dokonują się we mnie

ech ta wolność bez kalendarza

słowem pękam ze śmiechu

słowem wypłakuję się na śmierć

i wariuję z gorliwością biednego błazna

miłości spełniają się teraz w wierszach

prawdziwa była ostatnim prezentem

poza nią nie ma już nic wartego życia

szkoda że nie umarłam z rozkoszy