Nie do podrobienia nastrój :)

Cóż można powiedzieć tak ad hoc na łapu-capu o narracji?

(patrz nagłówek)

Może posiłkując się lirykami - i biografią - wrocławskiego "poety wyklętego", Rafała Wojaczka (1945 - 1971), który przez lata zmagał się z alkoholizmem i ciężką depresją, leczył się psychiatrycznie, kilka razy próbował się zabić

i w końcu w wieku 26 lat popełnił samobójstwo.


nowy dzień pełen deszczu

uderza lirycznie o drewnianą
podłogę trzeszczy wchłania w
siebie czas więc nie bój się i tak nic

nic prócz kamienia Wojaczka

Czas w tej poetyckiej przestrzeni biegnie dwutorowo:

jest zarówno czasem podmiotu lirycznego /który nad ranem zapala lampę, a deszcz ciągle pada/

jak i czasem, przywołanym przez jedno nazwisko: Wojaczek