im księżyc jest łaskawszy

tym sny mam mniej wyraźne

oddałam mu ich jasność

żegnając Mleczną Drogę

i teraz księżyc wdzięczny mi

zagląda wciąż do okien twych

i zsyła najpiękniejsze sny

odziany w gwiezdną togę

a ja bezsenność dobrze znam

i tylko tak odkupić chcę

twój spokój gdy zapada zmrok

i radość na początek dnia

lecz jeśli chcesz pójść ze mną tam

gdzie księżyc swoje ścieżki ma

to obudź mnie w środku dnia

zapachem swoich włosów tak

jak pocałunkiem budzi wiatr

przypomnisz czego nie pamiętam

zapomnisz co nieważne już

to przeprosiny rozejm dusz

niech nadal trwa ta gra