Rozpocznie od nowa

Cóż możemy począć z momentem żywota

Wiemy że jest czas narodzenia i śmierci

W takiej chwili grobu zatrzasną się wrota

Nadzieja chce byśmy byli wiarą wsparci

Poniekąd bowiem jest ten czas przemijania

Pomiędzy gwiazdą a krzyżem zwany wzrostem   

Te czyny zarodka ta rodna litania  

Promienie miłości zakute rejestrem

Energia odsłania  siłę kiełkowania   

Na początku narracji ludzkiego losu

Jest Sprawca - a my do owoców dawania

I niesiemy. Składając żyzność pokosu

W ludzkim zamyśle jest otwarcie wrót w wieczność   

Uchodząc bowiem za człeka aktywnego 

Ma  pewność że miłości nie zdławi nicość   

Przez ziemski grób rozpocznie życie wiernego