bez otwarcia drzwi 

zawsze sam rozpoznaję zapachy 

światło przesącza więcej pytań 

z niedoskonałości

z mrówczą zawziętością 

mam wspólną ścieżkę słomkę z lata 

przepływa zachmurzenie ciemniejąc 

w kaprysy

zmieniają wyraz twarzy taflę jeziora 

z wykąpanym refleksem 

uwił we włosach przeszłość

miałem nie pamiętać piasku 

utkwił w zębach wciąż zgrzytam 

przez sen

pójdę kawałek z twoim życiem 

do kupy liści za którą wiatr 

nie rozpoznaje śladów ani słów 

przez które widać wieczór