Podążamy do Ciebie

Podążamy do Ciebie w dudnieniu pątniczych kroków

I niosła nas miłość, jak skrzydła ptaka pełne uroków.

Kaplica i ulica pełne są ludzi  ze świata,   

Tutaj zginają kolana, boś w  miłosierdzie  bogata.  

Patrzą na Twoje Oblicze  i na wota  na ścianie,

Niosą pogodną ufność na słodkie intencji spełnienie

Kana Wieczernika co z manną ożywczą się marzy,  

Odsłania życzliwy i troskliwy zarys Twojej twarz.

Aby Cię widzieć przez witraża otwarte podwoje,   

Stojąc na ulicy,  wyciągam szyję,  ja dziecko twoje.