Myślą przy ko­rycie  

Dy­rek­torzy opasłe ka­bany  

Jak tu roz­mnożyć eta­ty  

Dla całej rodzi­ny  

Od ma­my i ta­ty  

Myślą i oczka swe mrużą  

Bo dzwo­nią i proszą zat­rudnij  

Trze­ba wy­naleźć powód rzeczo­wy  

By wszys­tkich ich up­chnąć  

I kłopot mieć z głowy  

A może jeszcze do­robić  

I firmę szwag­ra podłożyć  

By for­sa po­tokiem płynęła  

By już do śmier­ci  

Nicze­go nie ro­bić  

I tak się zrodziła idea  

Przy­pad­kiem być może  

Co wszys­tkim  

Ka­banom na świecie  

Z na­wiązką po­może  

I gdy tłumaczę 

To niedo­wie­rzają ludzis­ka 

Że to tyl­ko wiel­ki in­te­res 

W rzeczy­wis­tości fik­cyjna 

Ochro­na śro­dowis­ka