Się nie wrócą żadne chwile,

lata, dni, miesiące żadne,

ani smak poziomki leśnej,

woń żonkili w środku wiosny.

Już cię więcej nie obudzi

śpiew słowiczy po północy,

kiedym trelom towarzyszył

mówiąc wierszem, patrząc w oczy.

To, co miało, się zdarzyło,

lecz nie trzeba nam rozpaczać.

Wiosna życia przeminęła,

jest też lato, jesień, zima.

W nich kolorów jest nam szukać,

nie narzekać, chwilą cieszyć.

W deszczu słońce widzieć, miła,

w mrozie czuć ciepłotę serca.

Bo na pewno będą inne

dni, miesiące, chwile, lata,

których smak też zapamiętasz

- jak za dawnych czasów, mała!