rozwieszaniem 

świeżych wypranych 

obłoków 

pachnących jeszcze  

niedawnym przybrudzeniem 

żywicznej zieleni 

szarego wieczoru 

pełnego zmęczenia 

jak kadź wody 

i widzę dłonie 

rozwieszające obłoki 

zmęczone 

i dokładnie 

znające swe zadanie