Tekst 169 z 213 ze zbioru: międzyczas
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz biały |
| Data dodania | 2019-02-10 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 1682 |

wiem że mnie szukasz
niebieskimi palcami metafor
strzępisz niebo wyobrażeń
jestem - wiem - chociaż tak naprawdę
nie ma mnie dla nikogo
taki mały nano robot
pojawia się nagle w duszy
i tam poszukuje dla siebie
wonnych olejków przetrwania
pasie się pięknem
i piękno wydala
nie wzdycha kiedy kocha nie tęskni gdy płacze
a panoszy się jak piechotny pielgrzym
nieustalonych stanów i potrzeb
odrażająco szpetny gostek
ona brzydka on potworny
a ich miłość piękna
jak bukiet pachnących melancholii








... 89,5% zdecydowanie na tak,
pzdr,
Q.B. Męcimir
oceny: bardzo dobre / bardzo dobre
oceny: bezbłędne / znakomite
nie ma mnie dla nikogo
/jeden z wersów, który jednak konkretnie? nie mogę policzyć, bo edytor zasłonił tekst/
I jak tu nie kochać poezji? (patrz tytuł wiersza) - to pytanie o międzyczas (vide nagłówek cyklu poetyckiego), w sytuacji, kiedy POZA POEZJĄ nie ma wokół nas nic więcej
taki mały nanorobot
/i niżej/
nie wzdycha kiedy kocha
nie tęskni gdy płacze
to poetyckie echo słynnych Mickiewiczowskich strof, muzycznie utrwalonych przez Marka Grechutę z pointą w refrenie
"Czy to jest miłość,
czy to jest kochanie?"