Co dzień idę

Co dzień idę

po jasny promień słońca

co glebę ożywia

w porannej rosie

gasząc pragnienie

ziarna co wyrasta

ponad ziemię

oto błagam

każdym dotykiem stopy

rozdzierając ciemność

w kolory miłosierdzia

przenikające z Ostrej Bramy

W tym pryzmacie zachwytu

kropla dziegciu zdejmuje

but twardy

i nakazuje boso dotykać

świętości ziemi

niosącej w zew radosny