Tekst 178 z 203 ze zbioru: poezja
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2019-03-30 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 1230 |
Sławni ludzie (poeci)
którzy rywalizują ze sobą o sławę.
o pomnik. na którym gołębie obsrają chwile chwały.
nie mają skrupułów. mają za to brody i obfite wąsy
które rzucają się w oczy. i gorzki cień spojrzenia.
w kapciach. w szlafrokach. na fotografii
która ukrywa fazę starczego zramolenia.
Sławni ludzie (poeci)
zapominają że nie ma sensu mówić o zmarłych.
dlatego sprawiają wrażenie szczęściarzy.
wiem. wiem. jestem poetą.
(bardziej poetką bo są piersi)
wiem. ale nic na to nie poradzę.
Popularna jest np, Doda
Sława, to też ocena danej epoki.
A ty kim zostaniesz?
Autor: Adam Czerniawski, Okulary Różewicza
Pozdrawiam niegrzeczną peelkę :)
oceny: bezbłędne / znakomite
Zresztą, za szyję ciągany/poniewierany los pomników postawionych ludziom - pierwszy chyba raz tak wyraziście w Dziejach udokumentowany za rządów Echnatona - krótki często żywot ma :(
a zatem zabieganie o uznanie na ekranie, na majdanie czy na ścianie itd. jest zwyczajną stratą energii - i bezcennego Autorki niegrzecznej Czasu. Wygodniej po prostu wyjść przed szereg i tym współkolegom - wąsatym zramolałym rozmemłanym Poetom - nasobaczyć i naurągać aż miło
Można czesać się, jak Bóg przykazał, w koki czy loki - a można chodzić ot, tak, jak nasz słynny na cały świat minister-pianista Paderewski, rozczochranym.
I akurat jemu Polska wystawiła liczne pomniki na pewno nie za fryzurę
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: dobre / przeciętne
Tak przynajmniej ja ten tekst odbieram.