Lichwę wynaleziono jeszcze w jaskini, kiedy za możność ogrzania się przy ognisku płaciło się pełnym uzależnieniem od bossa.

Poznanie pisma, umiejętność rozumienia przeczytanych tekstów, zdolność posługiwania się różnymi kodami komunikacji pozawerbalnej, wysokie wykształcenie czy gruntowna wiedza - wszystko to W NICZYM NIE ZMIENIA tego, że w równoległym świecie do dzisiaj i po wieki wieków amen ktoś "lepszy" żyje/będzie żył kosztem innych, tych "gorszych".

Lichwa to styl życia, który nie ma żadnych styków z kulturą, cywilizacją i ukończonymi "uniwersytetami"

Literacko rzadka apostrofa, skierowana do miliona (patrz nagłówek), chociaż uniwersalizuje w wierszu myśl o tym, że solidna wiedza naprawia teraźniejszość, a szkoły ulepszją przyszłość - w kontekście tematu lichwy tej właśnie pięknej myśli łamie kark.

Nie mylmy światów. Lichwa to postawa - nie odruchy warunkowe Pawłowa