nie pytaj mnie proszę kochany

o nasze tajemne ścieżki

księżyc je ukrył w półcieniu

woda rozmyła twe grzeszki

w srebrzystej jeziora toni

śpią na dnie ciche wyznania

na naszej ławce w parku

smarkacz komórką wydzwania

wszystko się pozmieniało

gwiazdy są jakieś bledsze

wiatr już nie gra na skrzypcach

pozasypiały świerszcze

po naszych śladach chodzą

ludzie zupełnie nowi

trzeźwo patrzą na życie

nie mówią nic księżycowi