ziemia pełna kości

zatrutych kamieni

wysuszonych wód do ostatniej kropli

zabijała w milczeniu

w drżeniu niemych liści

zwiędłych z przerażenia

zabijała w mroku

w dymie szczypiącym oczy

zabijała w szale

wijących się ciał

miała być ich kołyską

tulić w ramionach

prowadzić po łąkach

po drogach po polach

nie pozwolić kamieniom ranić ich stóp

dawać tylko chleb

uciszać burze wichry zawieje

odkryta przed całym światem

oskarżona o zbrodnie

osądzona przez umarłych

nie jest już ludzka