Rozbicie

Atom zdążyliśmy już rozszczepić   

W zjawiskowy grzyb nad zdziwionym światem

A błyśnięcie wielu słońc gdzieś gnało  

Ptaka piosenkę uciszając grotem

Powieki podnosimy zdziwione

Raz za razem na coraz głębsze rozbicie

Już widać protony neutrony

Jak wnikają coraz głębiej w oblicze

Zderzacz hadronów nuci piosenkę

W biegu po ukrytą antymaterię

Tu jest i spada na dłoń człowieka

Jako boska cząstka w nową scenerię

Może stanie się żądanym lekiem

I zatrzyma bieg atomu z cykaniem

Wtedy człowiek guzików silosów

Przestanie się lękać z cudzym hukaniem