...Sie wie, Ape. ;) Wszak to pytanie retoryczne.

Prawdziwy obraz samozwańczego babsztyla. Proponowałbym w oryginale dokonać drobnej korekty w drugiej strofie, by całość była w rytmie siedmiozgłoskowym. W drugim wersie drugiej strofy usunąć "i", co rwnież spowoduje konieczność postawienia przecinka na końcu poprzedniego wersu. Ostatniemu wersowi nadałbym brzmienie:
Chociaż go nikt nie cierpi.
Moje sugestie w żaden jednak sposób nie wpływają na oceny.

Babsztyl wstrętny podcina z zapałem gałąź, na której nadal jeszcze siedzi

Ape, fakt, pytanie, choć retoryczne, bulwersuje... i aż korci, by na nie zareagować. ;)

Janko, dziękuję za jedno i za drugie. A wiesz, pamiętam, że nad „i“ zastanawiałam się parę razy, i raz je wpisywałam, raz usuwałam i wstawiałam przecinek. Oczywiście wezmę Twoje sugestie pod uwagę i co trzeba zmienię w oryginale. Dzięki raz jeszcze.

Tak, Emilio, wstrętny babsztyl już tak ma. Pluje nienawistnie na lewo i prawo i w końcu i siebie opluje. Niechcący, ma się rozumieć.

On tak kląska, tak dziamga, tak mlaszcze, kiedy przewraca stronice brewiarza. Tfu!

W bardzo plebejskiej naszej Polsce o damach ostatni raz słyszało się w 1967 r. podczas seansu filmu Siergieja Bondarczuka "Wojna i pokój"

Wstrętny babsztyl może być małą, zagubioną dziewczynką. Czasem obudowaną zwałami tłuszczu, produkującą zderzak. Tyle, że jest ich tyle, że sam już nie wiem co im dać.

Legion, niestety, choć to paradoks, wstrętny babsztyl najczęściej jest baaardzo wierzący. Ciekawe, co Bóg na to?

Emilio, opuszczając Polskę ponad 30 lat temu, miałam o Polsce całkiem inne zdanie... Może zbyt młoda byłam? ;)

Arcydzieło, a cóż byś Ty chciał babsztylom dawać? :D No nie wiem, jak odpowiedzieć na Twój komentarz... Może trzyma Ciebie jeszcze to piwo, o którym wspominałeś u Ape? ;)

DAMA, no cóż, mimo swoich różnych grzeszków, jest przede wszystkim miłą i lubianą osobą... Ot co!

Nie tylko że mnie trzyma, ale jeszcze dołożyłem.

:-D Arcydzieło, dobry jesteś... Ale uważaj, abyś tylko nie przesadził, bo główka będzie boleć. ;)

Whisky, moja żono,
Tyś najlepsza z dam!

/Ryszard Riedel, "Dżem" 1993/

Fajne.
I jakoś tak jedzie po skojarzeniach :)

Emilio, i do czego Go ta dama (i nie tylko) doprowadziła? Biedny Riedel. :(

A jedzie, jedzie, Puszczyk... ;) I wcale to nie jest trudne... Jak się okazuje. :D

Taki to już babsztyl jest.
"Damą żem" napisze fest.
No cóż, babsztyl pisać może,
i tak nic jej nie pomoże,
nawet w technikolorze.

PS. Zgadzam się z Janko, dobrze jest wyrównać wersy, nie grubi się wtedy rytmu czytania.

Hardy, dziękuję za fajny wierszyk. Wynika z niego niezbicie, że babsztyl babsztylem i tak pozostanie, bo po prostu nim jest... i basta! ;)

Dama? Da, bo ma.