Dziwne przesłanie:

Żyć z tymi, co byli, co są i będą
/choć nas już nie będzie/

(patrz finalna kropka nad "i")

Jak żyć z tymi, co byli /i dawno - wieki temu - byli pomarli/?? Albo z tymi, co są, ale tak daleko wyemigrowali na zmywaki, że wcale się nie widujemy i nie kontaktujemy, gdyż odzywają się wyłącznie z okazji Bożego Narodzenia i Wielkanocy?

Ławeczka - ta "ostoja pokoleń" -po kilku dekadach też w proch się obróci.

Rymy gramatyczne do bólu przewidywalne.

To, co ocala ten tekst, to nostalgia zatopiona w obrazie p u s t e j ławeczki pod drzewem roniącym swoje pozornie daremne liście