`W jednolitą dotąd biel krajobrazu wstępował zwiastun przemian — chaos.` 

Stanisław Lem Szpital przemienienia 

dźwięki poboczne, prawie nie należące 

do melodii głównej. brzękliny właściwie spoza nurtu. 

parusetosobowa orkiestra, tłum szczerniałych 

imprezowiczów. pochylone głowy. tszsz... gszszsz... 

- i upstrzony na olejno, drewniany pojemnik 

zapada się w ziemię. uśmiechnięci od ucha do ucha 

(a nawet bardziej, uchachani aż do krwi 

mający porozdzierane twarze) 

sypiemy pieprz ziołowy, oregano, konfetti. 

trąbki, werblątka. i znów - łamanina 

uskoki, odbiegnięcia od motywu przewodniego 

ten wiersz jest o miłości. im ciemniej 

tym bardziej nieokreślony się staje 

ja zresztą też 

głęboko wierzę w życie wsteczne. 

w wieczne lustra atomowe (przejrzysz się - 

a po drugiej stronie - wyschła i niearomatyczna 

szkieletówa. prażynka. paniena wyprodukowana 

przez Star Foods. wasz wzrok się spotka 

i już nie będziesz mogła 

oderwać suchych oczu, zalepić powiek) 

kogo tu pochowałem? odgrzeb go, poznaj 

ma charakterystyczne rysy na czaszce 

(najgłębsze pęknięcie - to rów nie do zasypania) 

idź z nim na spacer, na loda, poderwij, daj mu 

się zamroczyć. póki nie jesteś całkiem sucha 

jak ten dźwięk, tszszszsz 

łamią się sylaby i zwrotki, radioaktywne tremo 

pęka z góry na dół. tutaj jest małe znamię 

szarfa z wulgaryzmem 

świeczka, co się pali na różowo 

tu jest zakonspirowana dyskoteka 

światełko wrośnięte w kamień 

rym. chybiony. na pożegnanie.