ulotne życie

wydawało się być

nietrwałym

zagubiony książę w roboczym stroju

na plecach z wielkim D wapnem zachlapane

popycha taczkę z cementem

zalepia dziury w murach

zatyka usta kaznodziejom

co uczą głoszą

wszystko na źle

grzech wynika z dwu istnej natury

stąd przybywa

wykorzystują niewiedzę

kreują świat

mówią co dobre co złe

byś kroczył naszkicowanym szablonem

prosto na Golgotę

szlakiem wąskich uliczek