pytam dziś wiatru czemu owiewa

czasem za mało albo zbyt wiele

chichotem losu kiedyś i teraz

gdy klauny mielą by znów zabierać

to nawet wiara bywa zwątpieniem

nadal mam błądzić w twoich powiewach

poza horyzont gdzie wciąż pytanie

może jak dziecko uwierzyć trzeba

w życiu o bajce nie zawsze śpiewać

dopóki chwile zaklęte w taniec

gdyby tak spłoszyć myśli niechciane

niech poszybują w bezgłośne echa

lecz czy to warto złudnym balsamem

gdy pąki słabe chociaż wciąż całe

to jakoś trudniej kwiatów doczekać