Dramatyczna synteza, bardzo przytomna.

Wystarczyło jednak kilka lat pokoju, żebyśmy znowu strasznie zatęsknili za wojenką, prawda?

Najlepiej za wojenką z kimkolwiek, byle tylko gadał po polsku /czyli po naszemu/.

Cała licząca się w świecie powojenna literatura polska - wyjąwszy ckliwe romanse - jest de facto nieustannym rozliczaniem winnych i wojną

z przeszłością

i

o przeszłość

Trawestując słowa Autora, zapytajmy dzisiaj:

Bo ile można walczyć? -
I za co? -
Nikt nie rozumie!

Faktycznie-literatura w znaczącej większości jest syntezą albo cieniem wojny lub choćby tłem.
Sumując to straszne czasy - naprawdę przerażające .
Idące wojska , niszczące fronty i mordy.
Oto nasz wiek XX.

Mamy rok 2022 i tuż za naszą miedzą kolejny potężny /na skalę światową/ konflikt zbrojny.

Jakie nauki wyciągnęli ludzie z tych - i tym podobnych - lektur??

Sobie a Muzom
Piszesz. Łobuzom
Nie do książek przecież
W całym we krwi świecie.