Wyszarpnąć z żyłami

To co w tym

Człowieku najlepsze

I złożyć na katafalku

I palcem pokazać

Wszem wobec współczesnym

Patrzcie patrzcie

Jak tego niewiele

Daleko mu było daleko

By być choć trochę świętym

Nie przeszedł on rzeki

Nie osiadł w dolinie

Nie orał i nie siał

A przeżył życie

Dla siebie  godziwie

Nie złożył on siebie

W ofierze  i nie zgnił  jak ziarno

A ręką swą starą

Wskazuje dla młodych zwierciadło

Co w krzywej swej tafli

Odwraca wykręca

I tworzy świat nowy

Co w lewo i w lewo

Wciąż skręca