„Dunaj” Claudia Magrisa -

Od 1978 profesora współczesnej literatury niemieckiej na uniwersytecie w Trieście, publikującego na łamach wielu czasopism włoskich i europejskich.

Jego proza umyka wszelkim próbom kategoryzacji. Magris bowiem swobodnie miesza w swoich utworach stylistykę prac naukowych z klasyczną gawędą. Interesuje go szczególnie Europa Środkowa (Mitteleuropa), region, w którym mieszają się kulturowe wpływy austriackie (habsburskie) ze śródziemnomorskimi; region przez który przebiega granica pomiędzy rozmaitymi kulturami, co dobitnie obrazują skomplikowane dzieje Triestu, rodzinnego miasta pisarza (Mikrokosmosy).

Na język polski przetłumaczyły jego książki: Joanna Ugniewska i Anna Osmólska-Mętrak. Jest też stałym współpracownikiem polskiego kwartalnika „Zeszyty Literackie”, gdzie regularnie są publikowane szkice Magrisa. W 2010 r. nakładem PIW-u ukazała się książka „Głosy. Monologi” będąca pierwszym wydaniem zebranych opowiadań tego Autora.

„Dunaj”: polski przekład - Warszawa 2004, nakładem „Czytelnika” przybliża historię rzeki należącej do wielu kultur, narodów, tradycji, języków, polityczno-społecznych systemów. To również metafora przedstawiająca wielowarstwowość tożsamości współczesnego obywatela Europy Środkowej, w której co rusz się mieszają fantazja z rzeczywistością, wielkie wydarzenia zapędzone w ślepe zaułki małej Historii; konfrontacja z teraźniejszością łączznie z dziejami kulturowej symbiozy; tragizm, melancholia, humor.

Nie lubię kiczowatego walca Johanna Straussa, ponieważ „Dunaj” [po włosku „Il Danubio”] płynie czasem liniowym, nie kolistym; jego plusk, szum, cichy szmer nie przypomina w niczym oraz niczym dochodzących z Prateru krzyków i pisków, a jeżeli już, to może?

„Niedźwiedź upadnie po drugiej wyprawie.

Dunaj w przepychu znów tonie.

A kiedy pokój nastąpi w Warszawie,

Trzech królów napoi w nim konie.

Trzy rzeki świata dadzą trzy korony

Pomazańcowi z Krakowa,

Cztery na krańcach sojusznicze strony

Przysięgi złożą mu słowa.

Węgier z Polakiem, gdy połączą dłonie,

Trzy kraje razem z Rumunią.

Przy majestatu polskiego tronie

Wieczną połączą się unią.

A krymski Tatar, gdy dojdzie do rzeki,

Choć wiary swojej nie zmieni,

Polski potężnej uprosi opieki

I stanie się wierny tej ziemi.

Powstanie Polska od morza do morza.

Czekajcie na to pół wieku.

Chronić nas będzie zawsze Łaska Boża,

Więc cierp i módl się, człowieku.”

Trójmorze? Legenda? Zmodyfikowane proroctwo? Chociażby:

https://intermodalnews.pl/2021/01/22/trojmorze-plus-nowe-kraje-moga-dolaczyc-do-polskiej-inicjatywy/