Samotność, to jest sekret nigdy nie zdradzony.

Cisza, której nie mąci drugi głos w dialogu.

To budzik, który koniecznie należy usłyszeć

i przenajświętszy spokój bez troski o innych.

Telefon zawsze gotów na odbiór sygnału,

to bastion sobiepaństwa i  sobiezwyczaju.

Samotność? Raczej `samość` z jakiegoś powodu -

z racji trafu ślepego lub z racji wyboru.

Królestwo niepodzielne, z pilotem jak berlem.

Czasami spazm zazdrości o splecione ręce.

Czasami ulga w głosie, że `mną nie zatrzęsie`

rozstanie i tęsknota,  popękane serce,

utrata i bolesne odczuwanie krzywdy.

Szczęście, że nikt nikogo nie unieszczęśliwi.