Gałązka

Nie rozpoznała czasu nawiedzenia i uschła

Chociaż  nie była pora owocowania

A człowieka ręką, gdy czuwa i nie jest oschła

Każda pora na owoc jest odpowiednia

Ręka, co wyrzucony badyl w ziemię wetknęła

I łaska boża dotknęła wiosny tchnieniem

Gałązka ożyła, kwitła i owocowała

I cała ziemia się zachwyciła wianem

A tyle gałązek suchych leży bezowocnie

Idący tłum wciąż na przeszkodę narzeka

Jakby nie wiedział, że gdy w roli uprawnej spocznie

Może ubogacić krainę człowieka