„tyt tyt tyrytty tytty rytty rytty rytty ty” 

John Porter „Ain’t Got My Music” 

Ziemia, wbrew temu, co trują nawiedzeńcy, 

nie jest płaska. za to Księżyc – oczywiście tak. 

wisi nad nami olbrzymia i błyszcząca, 

do tego ostra jak diabli tarcza Damoklesa. 

czekam, rzecz jasna, aż się urwie, przeturla po ulicach 

(może nawet strzelając, jak car-tank!). 

dziesiątki tysięcy biegnących przed siebie, 

bezgłowych ludzi . odchlastane w połowie 

brzucha ciała, do których nie dotarło, 

że już nie żyją. złodzieje ze (słusznie!) 

odciętymi dłońmi, przekrojeni ministrowie 

i zastępcy prezesów państwowych spółek. 

wypatroszone samochody. 

kto będzie miał nieszczęście przeżyć hekatombę 

- dostanie po łbie odpadłą z nieboskłonu gwiazdą, 

albo udusi go zwinięta w pętlę tęcza. 

nie bądźcie głupi – rządy wszystkich krajów 

uczestniczą w wielkim spisku! 

udająca firmement, przedwojenna kopuła pęka, 

murarze-tajniacy nie nadążają łatać dziur. 

od lat nie padły deszcze, a to, co bierzemy za śnieg 

jest jedynie startym na popiół murem! 

co – myślicie, że zwariowałem? jasne… 

jeszcze niech ktoś mi powie, że z tym wytruciem 

bogów – to nieprawda, że zmyśliłem wszystkie te 

-machie, nocny ostrzał góry Olimp, pospieszne 

grzebanie kilkudziesięciometrowych ciał… 

przecież widziałem… 

Ps. czasami, dosyć irracjonalnie, boję się, że zachoruję 

i lekarze będą musieli amputować mi zbyt 

wybujałą i wypaczoną wyobraźnię. 

albo że sama zaniknie. 

dlatego staram się namyśleć na zapas. rozsiewam 

obrazy. chłopiec w wianku z płynnego złota 

jest niesiony w uplecionej z kwiatów lektyce. 

wolno podąża w czerń.